Rozdział LXXVIII – Normalne życie i koniec opowiadania historii.

Moją dalszą historię przedstawię wam w formie streszczenia, ponieważ nie była ona na tyle ciekawa, aby opisywać ją szczegółowo. Otóż, od pewnego momentu zaczęłam chodzić do liceum zaocznego. Tak, te wszystkie wspaniałe przygody, o których wam opowiedziałam, miały miejsce w momencie, gdy miałam ledwo wykształcenie podstawowe. Oznacza to, że z nim także można coś osiągnąć, jak coś. Chodziłam do tego liceum, na jego końcu oczywiście zdałam maturę wiadomo, z polskiego, matematyki podstawowej i rozszerzonej, angielskiego podstawowego i rozszerzonego, informatyki, biologii i chemii, nieskromnie mówiąc na ponad dziewięćdziesiąt procent, po czym poszłam na studia dzienne. Najpierw poszłam na informatykę i zrobiłam z niej magisterkę, a potem na biotechnologię i z niej zrobiłam doktorat. Nie pracowałam w czasie studiów, gdyż Wielki Elektronik pracował, więc on mnie utrzymywał. W każdym razie, do dzisiaj nie może zrozumieć, dlaczego z informatyki zrobiłam tylko magisterkę, a z biotechnologii już doktorat, mimo iż tłumaczyłam mu, że z informatyką nie zamierzam wiązać kariery naukowej, a doktorat z biotechnologii zrobiłam właściwie dla przyjemności, bo lubię tę dziedzinę nauki. Potem, bardzo długo szukałam pracy, aż w końcu znalazłam ją przypadkiem w tej samej firmie, w której pracował i do dziś pracuje mój ukochany. Kiedy miałam, mówiąc w latach bardziej ludzkich, trzydzieści pięć lat, urodziła się wasza mama i w sumie, wiele lat potem, gdy dorosła i poszła do liceum, poszła w nasze ślady, czyli poszła na informatykę, a potem na medycynę. Z informatyki zrobiła też tylko magisterkę, a z medycyny doktorat, co RÓWNIEŻ Wielki Elektronik do dzisiaj jej wypomina, nie wiedzieć czemu. Kiedy zaś wasza mama miała trzydzieści lat, urodziliście się wy. A teraz siedzę tutaj z wami i jestem waszą babcią. Oto cała historia Ramoninth Arconth Nereil.

Po tej opowieści, która na dobrą sprawę trwała z sześć godzin, zapanowała cisza. Jednak, parę minut później, Grzegorz spytał:

– TY to wszystko PRZEŻYŁAŚ?!

– Tak. Nie opowiadałabym wam tutaj nieprawdziwej historii, gdyż, bądźmy szczerzy, przy opowiadaniu mej historii nie umiem kłamać i od razu wydałoby się, że zmyślałam. Poza tym, nie miałam powodów, aby tracić czas na okłamywanie was. – odpowiedziałam

– Ale…Pan Kleks, Wielki Elektronik, Bajdocja, Planeta Mango, gubernator Manuel Karmello de Bazar, fantomizator, Imperium…To wszystko pochodzi z filmów „Podróże Pana Kleksa” i „Pan Kleks w kosmosie”! Nie mogło się wydarzyć naprawdę! – zawołała Klara.

– A Wallace Breen, Gordon Freeman, Alyx Vance, Eli Vance, Judith Mossman, Kombinat, City 17, Cytadela, Overwatch Nexus, Rdzeń Cytadeli, Nova Prospekt, Borealis, Advisory, Ochrona Cywilna, Żołnierze Kombinatu, Elita Żołnierzy Kombinatu, Zabójczynie Kombinatu, Stalkerzy czy nawet karabin pulsacyjny oraz działo grawitacyjne, etc. To gry „Half-Life 2”, jej dwa epizody oraz beta tej gry! Tego nie mogło być w rzeczywistości! – rzekł Grzegorz.

– Natomiast Aperture Science, GLaDOS, Portal Gun, Wheatley, rdzenie, te trzy żele, Cave Johnson, Caroline, te wszystkie testy, itp. To całe gry „Portal” i „Portal 2”! Nie mogło to być prawdziwe!

– Poza tym, „Mann Co.”, Skaut, Żołnierz, Pyro, Demoman, Gruby, Inżynier, Medyk, Snajper, Szpieg, RED i BLU to gra „Team Fortress 2”! Tego w prawdziwym świecie być nie mogło!

– Kurde, jestem prawdziwy! Tak trudno to zrozumieć?! – usłyszeliśmy z drugiego pokoju głos Wielkiego Elektronika.

W tym momencie, cicho zaśmialiśmy się, po czym rzekłam:

– Ależ mogło. Te gry i filmy są oparte na faktach, tylko mnie tam nie ma, bo ludzie chcą po prostu o mnie zapomnieć i się im nie dziwię. Poza tym, popatrzcie.

Następnie, na dowód, wyjęłam z kieszeni płaszcza Szpiega jego złoty zegarek. Po zrobieniu tego, otworzyłam go i pokazałam mym wnukom. W tym momencie, Grzegorz wziął ode mnie owy zegarek i rzekł, ze słyszalnym zachwytem:

– O ja…Prawdziwy zegarek Szpiega z „Team Fortress 2”!

– A poza tym, nie wiedziałam, że sam Wielki Elektronik jest naszym dziadkiem! Myślałam, że to po prostu bardzo podobny do niego człowiek! – zawołała z zachwytem Klara.

– Jeżeli nadal nie wierzycie, to popatrzcie. – dodałam, a następnie wzięłam Portal Gun i wystrzeliłam dwa portale.

Jeden wylądował obok mej wnuczki, a drugi nad telewizorem. Widziałam, że patrzyli oni na to z zachwytem.

– Takiego czegoś dzisiejsza technologia jeszcze nie potrafi stworzyć. To prawdziwy Portal Gun made in Aperture Science Enrichment Center. – Odparłam

W tym momencie, zresetowałam urządzenie, a Grzegorz podał mi zegarek, który schowałam do kieszeni. Kiedy to zrobiłam, Klara powiedziała:

– Czyli jednak, Grzegorz, miałeś rację mówiąc, że nasza babcia jest zajebista.

Po tych słowach, we trójkę zaśmialiśmy się. Ale faktycznie, byłam fajna i skromna w dodatku.

Jednak, chwilę potem, moi wnuczkowie wstali i pobiegli do swoich pokoi. Ja zaś, wzięłam książkę, którą czytałam i kontynuowałam czytanie. Teraz pozostawało mi czekać na śmierć aby dołączyć do mych dwóch ukochanych oraz najlepszego przyjaciela. Co prawda wiedziałam, że będzie mi po śmierci brakowało Wielkiego Elektronika, gdyż ten był nieśmiertelny i, że po mym odejściu będę mogła co najwyżej spotkać się jeszcze z mymi wnuczkami oraz moją córką i jej mężem, ale i tak nie bałam się śmierci. W końcu, pierwsza miłość jest najsilniejsza, a Breen już na mnie czekał w drugim świecie…